stoer – cilja zuyderwyk

wanneer ze in de keuken op hem wacht
tekent ze omgewaaide bomen na een storm
volgelopen gangboorden,
waterspetters op de stalen roef

ziet ze haar vader
op het schip onverschrokken
het houten roer tussen zijn handen

ruikt ze dieselolie
ziet hem in de weer met lucifers
om de gloeikop aan te steken

hoort hem vloeken als de lucifer
blijkt afgebrand

stiekem maakt ze met het potlood een uitstapje
over het plastic tafelkleed
draait rondjes met een rode stift
die mooi kleurt bij de afgesleten rozen

haar moeder ziet het niet
ze braadt een kip voor vader

Read Full Post »

voorjaarsontbijt – cilja zuyderwyk

een natte vloer, de geur van hyacinten
de morgen dient zich aan met kleine zakjes thee
en uitgelopen bloesemtakken op de tafel

wat zijn we stil, we luisteren naar de merel
de zingende koolmees verder weg

je zegt een enkel woord en legt het op een
schaaltje naast het ei en het geroosterd brood

over dood spreken we niet we smeren onze
boterham met pindakaas en honing

gezond zeg je en ik beaam het kinderlijk
op een manier die wij alleen begrijpen

Read Full Post »

kinderliedje – cilja zuyderwyk

Je schrijft twee woorden op, ik ken het lied
die eerste twee akkoorden brengen mij
op schommels, er gloren appelbomen

een wit huis, kinderkoren, muizen aan de kaas
jouw stem die nu slechts kraakt
was toen ook broos
zo ingetogen als een stadse

je schrijft drie woorden op, ik zing het lied
met blozende herinneringen, jouw ogen
spiegelen de maan voor het slapen gaan
de handen zijn gevouwen, want je bidt

dat er geen stormen komen, weet je nog
maar ach ze kwamen toch en bliezen al
jouw moederdromen ruw aan gort

Read Full Post »